Nederland streeft naar een CO2-neutrale samenleving in 2050, zoals is afgesproken in het Klimaatakkoord. Omdat het voor een aantal productieprocessen lastig is om dit voor 100% te realiseren, is CO2-afvang en opslag (Carbon Capture and Storage, CCS) een mogelijkheid om te voorkomen dat de CO2 uit de schoorsteen toch in de atmosfeer terecht komt.
Het afvangen en opslaan van industriële CO2-emissies in bijvoorbeeld lege gasvelden is een effectieve en relatief goedkope manier om op korte termijn CO2-emissiereducties te realiseren. Daarnaast is het een onmisbare technologie om op lange termijn te voldoen aan de internationale CO2-doelstellingen. In alle IPCC-modellen speelt CCS een belangrijke rol.
CCS is geen eindoplossing, maar biedt extra tijd om nu nog duurdere technologieën, zoals groene waterstof en elektrisch kraken, verder te ontwikkelen. Veel van deze technologieën zijn op dit moment nog niet marktrijp of economisch rendabel en nog niet op schaal toepasbaar.
Ten slotte is CCS een belangrijke stap op weg naar CCU-toepassingen, waarbij afgevangen CO2 wordt hergebruikt als grondstof voor nieuwe chemische producten. Hoewel het technisch al mogelijk is om de koolstof uit CO2 te hergebruiken, is dat nu nog een energetisch inefficiënt proces, waar nog veel innovatie voor nodig is.
De VNCI zet zich in om met relevante partijen de randvoorwaarden te creëren om investeringen in CCS op gang te krijgen. Hierin zien we een belangrijke rol voor tijdelijke stimuleringsregelingen en een goed functionerende Europese CO2 markt via het ETS.
