Column Manon Bloemer: "Dankjewel!"

Zoveel liever had ik deze column niet geschreven over corona. Heel anders en niet bedreigend leek de wereld toen ik enkele weken geleden voor het eerst nadacht over wat ik hier zou schrijven. Helaas is er nog maar één thema dat ons bezighoudt en dat is corona, met alle maatschappelijke en economische impact die het virus met zich meebrengt.

Of je nu thuis werkt met verveelde kinderen om je heen (“Mag ik vrienden uitnodigen?” “Nee lieverd, dat is geen social distancing.”), of je maakt je zorgen over kwetsbare ouderen. Niemand weet hoelang dit gaat duren, zelfs niet wat de dag van morgen zal brengen.

Bij de VNCI hebben we eigenlijk geen tijd om ons zorgen te maken. We zijn 24/7 in contact met verschillende ministeries en proberen onze leden zo goed mogelijk te informeren over regelingen rondom personeel, over het noodpakket van de regering en wat er in Europa in de industrie gebeurt. Ook verzamelen we vragen en informatie bij lidbedrijven, die we delen met de overheid. Veel vragen werden al helder beantwoord. Wij proberen ons steentje bij te dragen waar we kunnen, maar ik realiseer me dat het veilig operationeel houden van chemische fabrieken een nog veel grotere inspanning vraagt. Het draaiend houden van de (petro)chemie is cruciaal voor ons land.

Onze chemische industrie is aangewezen als ‘vitale sector’ en vormt een belangrijke leverancier van producten die in deze coronacrisis onmisbaar zijn. Denk aan desinfectiemiddelen, geneesmiddelen, brandstoffen, chemicaliën voor (afval/drink)waterzuivering en gassen voor medische toepassingen. Voor veel mensen geldt dus dat zij niet thuis kunnen werken, maar dat zij ‘gewoon’ aan het werk moeten. Ik wil alle collega’s in de kritische operationele en veiligheidsfuncties eren met een heel groot DANKJEWEL.

Ik probeer te bedenken of deze crisis nog iets goeds brengt? Het werkt verbindend tussen mensen (behalve in de supermarkt), en ook leren we dat online vergaderen eigenlijk verbazend goed werkt. Verder krijgen kinderen meer waardering voor ‘gewoon naar school gaan’ (die van mij helaas nog niet). Eigenlijk komt alleen onze hond als winnaar uit deze strijd.

Van mij mag het leven snel weer normaal worden, ik ben alleen bang dat deze hoop voorlopig niet uitkomt. Ondertussen ben ik trots op alle medewerkers op kritische functies in onze vitale sector.

Ik hoop dat zij niet alleen ons land, maar ook zichzelf zo goed mogelijk vitaal weten te houden.