Waarom kiest iemand voor een chemie-opleiding en wat maakt een baan in de chemie zo boeiend? Chemie Magazine vraagt het aan mensen in de sector. In deze aflevering van Werken in de Chemie vertelt Wouter Biesta over zijn werk bij Tanatex Chemicals.  

Aan welke consumentenproducten lever jij een bijdrage?

In het textiel dat jij draagt of gebruikt kunnen Tanatex Chemicals-producten zitten. Toen ik hier net in dienst was, heb ik gewerkt aan een ademende, waterdichte coating voor regenjassen. Dat is een heel tastbaar en herkenbaar product. Maar we leveren ook heel veel producten voor tapijtbedrukking. Als jij een keer een mooi tapijt ziet liggen of een deurmat waar een logo op gedrukt is, kun je er bijna zeker van zijn dat ze gemaakt zijn met hulpmiddelen van Tanatex Chemicals.

Wat vertel jij je kinderen als zij vragen wat voor werk je doet?

Ik heb drie jongens. De oudste is negen en de tweeling is zes. Ze zijn nog te jong om ze precies uit leggen wat mijn werk inhoudt en ze vragen er ook nog niet heel uitgebreid naar. Maar als ik het ze simpel vertel, dan zeg ik: ‘Papa doet de hele dag stofjes maken’. Dat is ook precies wat ik doe: kunststoffen maken. Of feestjes vragen vrienden ook weleens naar mijn werk en op zich is textiel natuurlijk heel tastbaar, dus dat snappen ze nog wel. Maar als ik in detail ga vertellen hoe een coating gemaakt wordt, gaan de luikjes dicht. Dan raak ik ze echt kwijt. En natuurlijk krijg ik altijd wel van iemand de opmerking: ‘Ik zette vroeger bij scheikunde altijd de nooddouche aan’. Weet je, er wordt best vaak gescholden op de chemie. Maar rijd maar eens door de Botlek: daar begint wel álles.

Hoe ben je in deze baan terechtgekomen?

Dat is best een flinke weg geweest. Ik ben afgestudeerd aan de Radboud Universiteit in de fysische, organische chemie, maar ik heb ook altijd een grote belangstelling gehad voor materialen en kunststoffen. In de opleiding werd daar niet veel aandacht aan besteed. Fysische, organische chemie, de interactie tussen moleculen, het sturen van chemie als een soort Lego-bouwset om uiteindelijk de eigenschappen te krijgen die je wilt hebben, dat vond ik ook superinteressant. Dat heb ik eerst op academisch niveau gedaan. Ik ben drie jaar onderzoeker geweest aan de Universiteit van Wageningen. Dat was een promotietraject, maar dat heb ik niet afgemaakt. Daarna ben ik terechtgekomen bij een klein bedrijfje met drie mensen in dienst. Dat bedrijf hield zich bezig met het ontwikkelen van een bindmiddel voor verf met een bacterie- en schimmeldodende werking. Een collega was verf-formuleerder en ik keek graag over zijn schouder mee. Dat formuleren vond ik wel een heel leuk spelletje. Helaas hield het bedrijf op te bestaan en aansluitend ben ik practicum-onderwijs gaan geven bij mijn oude vakgroep. Een tijdelijke baan, dat wist ik. Na anderhalf jaar ben ik gaan werken bij EPI Synthetic Surface Materials, een specialist in gietvloeren. Dat was écht formuleren en ik wist vanaf toen zeker dat ik die kant op wilde. Na drie jaar heb ik de overstap gemaakt naar Tanatex Chemicals. Bij de baan hiervoor stond ik elke dag in de file op de A12. Met een gezin met jonge kinderen wilde ik dat niet langer. Het was moeilijk te combineren. Mijn vrouw zag deze baan bij Tanatex Chemicals. Binnen een week had ik een gesprek en een maand later kon ik al beginnen. Het grappige is dat in deze baan eigenlijk alles terug komt wat ik geleerd hebt in mijn vorige banen. Van bindmiddelen maken tot de kennis van het verf-formuleren. Ik kan mijn ei kwijt en daar ben ik heel erg blij mee.

Wat zou je jongere zelf nu adviseren?

Zonder twijfel zou ik nog steeds voor de chemie kiezen. Wat ik wel gemerkt heb, is dat ik beter pas in het werkveld van toegepast onderzoek. Op de universiteit ligt de focus toch primair op fundamenteel onderzoek, wat soms een beetje hoog over blijft.

Wat levert je werk op?

Het softe antwoord? Heel veel voldoening. Al is het af en toe ook heel frustrerend werk. Het blijft natuurlijk gewoon onderzoek. Niet alles wat je doet werkt in de praktijk. Heel vaak moet je ook gewoon de drek uit een pot scheppen, weggooien en opnieuw beginnen. Je maakt producten voor een markt die terecht heel kritisch is. Als het dan lukt, ja daar word ik heel blij van. Zeker als je bedenkt dat we als Tanatex Chemicals ook niet zo heel groot zijn. Er zijn bedrijven die twintig keer zo groot zijn en als je daar als relatief kleinere speler mee kunt concurreren en het lukt ons om een product te maken waar de klant tevreden over is, dan geeft dat ontzettend veel voldoening.

Op welke prestatie ben je het meest trots?

Bij Tanatex Chemicals werk ik nog te kort om een voorbeeld te noemen. De aanlooptrajecten zijn lang. Voordat een bedrijf overtuigd is van jouw bevinding, ben je zo maar drie tot vier jaar verder. Een voorbeeld uit een voorgaande baan is de gietvloer. Je ziet ze overal, in de industriële omgeving en ook bij de Gamma. Ik kijk altijd even naar beneden en dan herken ik het systeem van de vloer waar ik aan meegewerkt heb. Een stille droom voor de toekomst kan ik wel omschrijven: de coating om regenjassen waterdicht en ademend te maken. Als student heb ik bij Bever Sport gewerkt. Ik hoop dat ik daar een keer naar binnen loop en aan een rek regenjassen zie hangen met het label van Tanatex Chemicals. Waar mijn coating dus op zit. Dan is de cirkel helemaal rond.

Als je iets zou mogen veranderen aan je baan, wat zou dat zijn?

Het leuke van het werken bij Tanatex Chemicals in een klein team is dat je heel breed kunt kijken en flexibel kunt zijn in wat je toepast en doet. We kunnen misschien wel veel sneller schakelen dan een heel groot bedrijf. Ik ben begonnen in een bedrijf met drie man, daarna dertig, nu honderddertig. Dat is de schaal waarin ik het heel prettig werken vind. Het nadeel is dat je als kleiner bedrijf te weinig tijd hebt om de diepte in te gaan. Ik doe dat soort projecten nu nog weleens met studenten, maar je komt er al snel achter dat er nog zoveel haken en ogen zijn die je in een kleiner team niet kunt uitzoeken. Daar heb je gewoon meer mensen voor nodig. Als ik iets zou willen, dan is het meer ruimte om die diepte in te gaan. Ik heb een brede interesse, maar ik moet wel opletten dat ik daar niet in verzuip.

Wat zou je nóg liever doen dan wat je nu doet?

Dat is een moeilijke vraag. Ik vind het ontzettend leuk om dingen te maken, in elkaar te zetten. Ook met mijn jongens. Ik doe net zo hard mee met Lego bouwen. Maar om daar nou fulltime je hobby van te maken? Ik weet ook niet eens of ik zou stoppen als ik de loterij zou winnen. Misschien een andere balans vinden nu ik een jong gezin heb en mijn vrouw en ik allebei werken.

Wie is Wouter privé?

Wouter gaat er graag op uit met de jongens. Daarnaast sport hij -  fitness, fietsen en wandelen in de natuur. “Maar daar heb ik nu minder tijd voor. Dat komt wel weer als de kinderen wat ouder zijn. Ik kijk er heel erg naar uit om met ze de bergen in te trekken.”