Aan welke consumentenproducten lever jij een bijdrage?

Mirjam loopt weg om een rol glasvezelkabel en een plastic model van de Eiffeltoren te pakken en zet die op tafel. "Wij maken uv-uithardende coating, of, voor de niet-chemici, lijm. We zijn een van de weinige locaties binnen DSM Resins die een eindproduct maken, zoals de twee lagen coating rondom glasvezel. We maken ook uv-uithardend materiaal voor 3D-printers, onder andere voor prototyping in de Formule 1. In windtunnels testen ze deze prototypes, en sommige teams maken van ons materiaal de daadwerkelijke auto-onderdelen."

"Het liefst besteed ik mijn tijd met mijn mensen. Ik begin een dag altijd met een rondje door het hele gebouw, dan geef ik iedereen een hand. Mensen kunnen dingen vragen, en ik hoor wat er speelt. Dat doe ik ook met de middagploeg, even een rondje in de meetkamer voordat ik naar huis ga. Verder zit ik vooral in meetings. E-mail doe ik meestal ‘s avonds."

"Mijn belangrijkste bijdrage hier is dat ik ervoor zorg dat onze site klaar is voor de toekomst. De afgelopen 3 jaar zijn we gigantisch gegroeid. In 2016 kwam de productie van 3D-coating uit een andere fabriek naar ons toe. Hiervoor kregen we drie nieuwe reactoren, en we moesten leren het product te maken en de mensen hiervoor opleiden. Tegelijkertijd verdrievoudigde het gevraagde volume voor glasvezel. In korte tijd steeg het aantal medewerkers op de site van 35 naar 125. Verder lopen er veel investeringsprojecten om onder andere minder manueel werk uit te voeren."

Wat vertel jij je kinderen als zij vragen wat voor werk je doet?

"Hars, net zoiets als lijm, maken wij in een grote pot door goed te mengen, en dat gieten we in vaten van 1000 liter. Mijn zonen weten dat internet via glasvezel ons huis bereikt en een 3D-printer kennen ze ook, dus ze begrijpen wel wat je met onze hars kan doen. Wat ík daarbij de hele dag doe? Met mensen praten, elke dag weer. Ik leg mensen dingen uit, vraag wat hen tegenhoudt om verder te komen, en los dat samen met ze op. Kom ik te laat thuis, dan vertel ik dat er iets anders ging dan gepland. Bijvoorbeeld omdat een grondstof er niet was, en ik moest beslissen hoe we dat gingen oplossen."

Hoe ben je in deze baan terechtgekomen?

"Op het vwo vond ik alle bètavakken leuk, en vooral scheikunde. Een folder zei: 'Hou je van schei-, wis- én natuurkunde? Kijk dan bij chemische technologie.' De TU Delft vond ik met 300 eerstejaars alleen erg massaal. In Twente waren er maar 120, plus dat daar een eigen campus was met sportfaciliteiten. Ik ben geen topsporter, maar wel graag actief.

Mijn stage bij DSM werd ook mijn afstudeeropdracht. Ik vond het daar heel leuk, dus bleef ik er werken. Sindsdien heb ik veel posities gehad, zoals in Geleen, Engeland en België. Ik vind het iets positiefs dat ik al een kleine 20 jaar bij DSM werk. Het is een groot bedrijf met veel mogelijkheden. In elke businessunit is de manier van werken anders, maar er is altijd die gemeenschappelijke DSM-cultuur. Wil ik iemand in de organisatie spreken, waar dan ook, dan kan dat.

Ik ben er ook trots op dat DSM duurzame idealen heeft. 15 jaar geleden waren we in de chemie nog de enige met deze boodschap. Nu snappen we maatschappelijk breder dat de wereld niet zonder het bedrijfsleven kan om via innovaties de grote problemen in de wereld op te lossen. Een voordeel hierbij is dat het bedrijfsleven een wat langere adem heeft dan een gemiddelde regering."

Wat zou je je jongere zelf nu adviseren?

"Mijn ontwikkeling is prima zoals die gelopen is. Ik heb ook niet het gevoel dat het sneller had gemoeten. Ik heb alle banen met veel plezier gedaan. Wel was ik in het begin als manager erg taakgeoriënteerd, als een echte techneut. Heb je je werk al af, en waarom niet? Maar daar kreeg ik het heel druk van, want al die mensen kwamen elke keer bij mij terug als er iets was. Ik denk ook niet dat ik in het begin een leuke baas was. Die flexibiliteit moest groeien.

In Engeland leerde ik dat je mensen ruimte en mogelijkheden moet geven, plus een duidelijke boodschap waarmee ze zelf aan de slag kunnen. Ik werkte op een kleine locatie. Daar bleek: als ik elke keer dezelfde boodschap geef aan wie dan ook, dan gaan mensen hier zelf mee aan de slag en vertellen ze de boodschap door. Ik hoorde op de hele site en daarbuiten mijn eigen boodschap terug. Daarna hoefde ik niet meer te vragen wat de status van iets was, want mensen vertelden dat vanzelf aan mij."

Wat levert je werk je op?

"Hypothetisch zou ik dit werk voor minder geld kunnen doen. Mijn man werkt ook en we hebben bewust besloten dat we altijd van één salaris willen kunnen rondkomen. Is een nieuwe baan dan niets, dan kun je altijd besluiten ermee te stoppen.

Ik zit dus waar ik zit omdat ik het uitdagend vind. Mijn voldoening haal ik er vooral uit als ik zie dat we met elkaar iets voor elkaar krijgen. Ik vind het prachtig om meer te halen uit wat mensen in hun mars hebben. Mensen kunnen me daarbij ontzettend verrassen. We hebben hier een programma waarin medewerkers zelf kleine verbeteringen doorvoeren. Dat levert soms briljante ideeën op. Iemand op het lab zei bijvoorbeeld over een kwaliteitsprobleem: “Ik weet zeker dat het komt door iets in de productie.” Ik twijfelde, want we waren daar al jaren mee bezig. Maar hij ging met de operators praten, testte samples, en bewees dat er een probleem was met onze spoelovergang. Ook bedacht hij met de operators een andere route, die bewezen goed is. Briljant! Ook was er een operator die zei: Waarom vullen we onze vaten niet wat hoger? Hebben we opeens 16 procent meer capaciteit."

Op welke eigen prestatie ben je het meest trots?

"Bij de fabriek in Waalwijk was een probleem in de productie dat ons gigantisch veel geld kostte. Een operator, 50-plus, die daar al járen werkte, wist zeker dat er een oplossing was. Ik zei: “Als jij mij achter de broek aan zit, dan geef ik je een coach om het probleem mee op te lossen.” Elke keer als ik de fabriek in liep om iedereen gedag te zeggen, dan vroeg hij of ik die coach al geregeld had. Uiteindelijk deed ik dat. Het team dat ontstond, kon het probleem met weinig moeite oplossen. Die man is nog altijd mijn voorbeeld om te laten zien dat mensen niet altijd weerstand hebben tegen verandering. Begeleid je mensen goed, dan zijn ze tot heel veel in staat."

Als je iets zou mogen veranderen aan je baan, wat zou dat zijn?

Een lange stilte volgt. "Poeh. Sommige verplichte rapportages vind ik niet leuk, het bij elkaar vegen van allerlei info. En ik ben te ongeduldig als ik zaken opnieuw moet doen omdat er iets misging in het systeem. Maar structureel iets veranderen aan mijn baan? Nee."

"Invloed hebben op je werk is belangrijk, en ik heb binnen mijn baan vrijheid van kiezen. Dat zeg ik niet alleen omdat ik nu de baas ben, want daarvoor was dat ook al zo. Dat probeer ik ook met mijn mensen hier te doen. Ja, je hebt gewoon je baan als operator of engineer, maar ga je gang als je daarnaast een sustainability team wilt beginnen omdat je dat belangrijk vindt. En heb je ergens last van in je werk, dan mag je van mij tijd besteden aan het vinden van een oplossing. Iemand vond het bijvoorbeeld vervelend om elke keer handmatig conferentiekamers te boeken. Kan dat niet automatisch? Dat klinkt heel knullig, maar er kwam iemand van IT bij, en het was opgelost."

Wat zou je nóg liever doen dan wat je nu doet?

"Daar heb ik geen antwoord op. Misschien deze baan op een andere locatie? Nee, zelfs dat niet. Deze plek, ook omdat de club zo jong is, is uniek. Dat heb ik nog nooit meegemaakt. Implementeren we een nieuw systeem, dan is dat binnen 2 weken voor elkaar. Vanwege de instroom van zoveel nieuwe mensen zijn we nog bezig hier een cultuur op te bouwen. Dat geeft een heel positieve sfeer. We zijn al begonnen met ons verbeterprogramma, en kijken met een schuin oog naar verdere digitalisering. Daar is dit de ideale omgeving voor.

Wordt het hier stabiel, verandert er minder, dan ga ik op zoek naar een nieuwe uitdaging. Ik ga niet op een winkeltje passen. Loopt een toko goed, dan kom ik niet. Ik ben iemand die binnenkomt, rondkijkt, en dan zegt: deze kant moeten we op, laten we het zo met elkaar inrichten."

Wie is Mirjam naast haar werk?

Mirjam besteedt buiten haar werk het liefst tijd aan haar gezin en actief buiten zijn. "Ik probeer twee keer per week hard te lopen. Op zondag doe ik dat samen met mijn man, een rondje van 13 kilometer in een uur en een kwartier. En op vrijdag fiets ik naar mijn werk.” Diezelfde man leerde zij kennen in een klimhal tijdens haar studie. Samen beklommen ze onder meer een berg in Zuid-Amerika, van bijna 7000 meter hoog. “Met de voorbereidingen waren we 1,5 jaar bezig. Toen waren er ook nog geen kinderen." Nu die er wel zijn, neemt Mirjam ze mee om te wandelen in de bergen. "We maken trektochten – rugzakje mee, van plek naar plek. Nu vinden ze dat nog leuk."

Mirjam Verhoeff: "Ik ben iemand die binnenkomt, rondkijkt, en dan zegt: deze kant moeten we op, laten we het zo met elkaar inrichten."